Niezależnie od zasiłku stałego z pomocy społecznej osoba niepracująca lub rezygnująca z pomocy w celu wychowywania dziecka, które wymaga stałej opieki i pielęgnacji, może przejść na wcześniejszą emeryturę. Dotyczy to matki, która nie mogła lub nie może kontynuować zatrudnienia z powodu stanu zdrowia swojego dziecka, wymagającego bez względu na wiek jej stałej opieki oraz pielęgnacji lub pomocy w czynnościach samoobsługowych. Prawo do wcześniejszej emerytury przysługuje jej, jeżeli ma okres zatrudnienia 20 lat oraz sprawuje opiekę nad dzieckiem, które zostało zaliczone do I grupy inwalidów (bez względu na przyczynę chorobową) albo zostało zaliczone do II grupy inwalidów z powodu jednego ze stanów chorobowych wymienionych w przepisie o wcześniejszej emeryturze z tej przyczyny (np. dysfunkcja kończyn, upe-śledzenie umysłowe, choroby psychiczne), a inwalidztwo dziecka istnieje od urodzenia albo powstało przed ukończeniem 18 lat. W razie sprawowania opieki nad dzieckiem, które nie ukończyło 16 roku życia nie wymaga się orzeczenia o inwalidztwie, lecz stwierdzenia przez poradnie specjalistyczną (oddział), ze względu na stan zdrowia z tych przyczyn wymaga ono stałej opieki. W wyjątkowych okolicznościach z takiej wcześniejszej emerytury może skorzystać ojciec lub inna osoba, która przejęła dziecko na wychowanie. W przypadkach takich może nastąpić również ubezpieczenie na zasadzie dobrowolności, jeśli matka nie podlega ubezpieczeniu społecznemu.