Pojęcie urbanizacji utożsamia się zwykle z zagęszczaniem się i wzrostem wielkości miast w regionie, kraju lub w jakiejś innej jednostce terytorialnej. Takie ujmowanie urbanizacji opiera się na zasadzie dychotomicznego podziału ludności oraz zamieszkanych przez nią osiedli na miejskie i wiejskie oraz na utożsamianiu pojęcia ?miejski” z pojęciem ?zurbanizowany”. Współczesne procesy społeczno-gospodarcze w przestrzeni łagodzą ostrość tego podziału. Urbanizacja bowiem wkroczyła na obszary wiejskie. Wraz z tym zmieniła się społeczno-zawodowa i ekonomiczna struktura ludności wiejskiej, struktura funkcjonalna osiedli wiejskich oraz struktura przestrzenna osadnictwa wiejskiego, a także zespół cech określanych mianem stylu życia. Urbanizacja rozwinęła się najsilniej na dwóch typach obszarów o odmiennym charakterze: w strefie wielkich miast najsilniej przekształcających swoje zaplecze oraz w regionach, w których nie ma dużych dynamicznych miast wywołujących masowe migracje w relacji: wieś-miasto.