Ograniczony stopień kontroli nad procesami zachodzącymi w gospodarce światowej rodzi obawy co do możliwości powstawania rozległych zaburzeń dezorganizujących życie gospodarcze w poszczególnych regionach bądź nawet w skali globalnej. Obawy te trudno jest lekceważyć, zwłaszcza w świetle doświadczeń lat siedemdziesiątych. W dekadzie tej kilka wydarzeń wywołało zaburzenia globalne. W 1972 r. zaznaczył się poważny niedobór żywności i wzrost jej cen. W 1973 r. wystąpiły zakłócenia na rynku ropy naftowej zakończone poważną podwyżką cen. W latach 1974 i 1975 gospodarka światowa przeżyła dotkliwą recesję. W latach 1979 i 1980 ponownie znacznie wzrosły ceny ropy naftowej. Wreszcie dziesięciolecie zakończyło się kolejną recesją, która charakteryzowała się. wyjątkową uporczywością. Pierwsze oznaki jej przezwyciężenia pojawiły się dopiero w 1983 r. Doświadczenia lat siedemdziesiątych dawały asumpt do formułowania opinii, że w systemie światowym, odznaczającym się powszechnymi powiązaniami gospodarczymi, zaburzenia powstałe w jednej sferze lub w jednym miejscu łatwo rozprzestrzeniają się na cały system. Dobrą ilustracją tego twierdzenia są wydarzenia na rynku ropy naftowej. Koalicja państw naftowych zrzeszonych w OPEC, wykorzystując długotrwały wzrost popytu na ropę naftową, złamała monopol naftowych korporacji transnarodowych i doprowadziła do tego, że ceny tego podstawowego surowca energetycznego wzrosły czterokrotnie.