Polacy bardzo różnie oceniają to co stało się w naszym kraju po roku 1989. Mimo dość wyraźnej w publicznym dyskursie niechęci do komunistów nie wszyscy wygrali na zmianie systemu. Nie wszyscy Polacy byli na tyle odważni, aby otworzyć własny biznes, nie wszyscy orientowali się czym właściwie jest ofiarowana im wolność i jakie niesie ze sobą ryzyko. Mimo, że od czasu rozpoczęcia procesu przemiany naszej gospodarki w wolnorynkową kraj stale się rozwija, podnosi się poziom życia a ludzie powoli uczą się funkcjonować w nowej rzeczywistości, cały czas jest cała masa ludzi, których finanse znajdują się w opłakanym stanie, którzy nie mają co włożyć do garnka ani za co wysłać dzieci do szkoły.

Oczywiście można się spierać, czy duży zakres biedy i ubóstwa w naszym kraju wynika z wadliwości systemu, czy z mocno rozpowszechnionych społecznych patologii – alkoholizmu, nawykowego bezrobocia itp. Tak czy inaczej – ludzi tych nie można lekceważyć, choć edukacja i stwarzanie okazji do wyjścia z biedy wydaje się lepszym pomysłem niż rozdawnictwo.